Имам и шәкірттер таудың жолымен жоғары қарай көтеріліп келе жатады. Жолда күн жауып, боран болады. Шәкірттердің мазасы қашады. Бірақ ұстаздары тоқтауды бұйырмағаннан кейін, оның артынан ілгері ілби жүре береді. Сонда имам шәкірттердің аяқтарын сұрайды және олардың алған және алмаған не екенін сұрайды. Қараңғыдағы бораннан қалжыраған шәкірттердің кейбірі табандарына батқан тас секілді нәрсені алуға ерінеді. Ертеңіне таң атқан соң тасты алып қараса, гауһар (бриллиант) екен. Сонда алмағандар: «Неге алмадық?» - деп, алғандар: «Неге аз алдық?» - деп өкініпті. Сол секілді, Қиямет күні.